• 1) بر اساس بخش ایمنی گزارش آماری EU Transport 2024 (ص 105)، تلفات جاده‌ای در 27 کشور عضو اتحادیه اروپا طی 1990 تا 2022 از 71774 به 20653 نفر رسید، تعداد تصادفات در این مدت از 1236477 به 892426 مورد رسید (ص 109).
  • 2) برای نمونه از 3260 تلفات 2022 در فرانسه (ص 107) که در اتحادیه بالاترین بوده است، 1409 نفر راننده، 406 نفر مسافر، 245 نفر موتورسوار، 718 نفر راکبین موتور سبک و 482 نفر عابر پیاده و 2778 نفر هم تلفات خودرو، موتور ... در فرانسه بودند.
  • 3) جمعیت 27 کشور عضو اتحادیه اروپا در اولین روز 2023 به 449 میلیون نفر و مساحت آنها 4.2 میلیون کیلومتر مربع بود.
  • 4) به گزارش پایگاه ایمنی حمل‌ونقل (14040607): سالیانه در جهان حدود ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در تصادفات جاده‌ای کشته می‌شوند. آخرین گزارش سازمان بهداشت جهانی در مورد آمار مرگ‌ومیر تصادفات در جهان در سال ۲۰۲۳ منتشر شده‌است.
  • 5) همچنین در ایران از سال ۱۳۷۵ تا ۱۴۰۳ حدود از ۵۰۰ هزار نفر در تصادفات رانندگی جان خود را از دست داده‌ و بیش از ۷ میلیون نفر مصدوم و مجروح شده‌اند، آمارها نشان می‌دهد که میزان مرگ‌ومیر تصادفات در ایران در حال افزایش است.
  • 6) فرسودگی وسایل نقلیه، تعمیر و نگهداری نامناسب  جاده‌ها و رفتارهای ترافیکی از عوامل آشکار افزایش تصادفات هستند.
  • 7) به گزارش این پایگاه در 1403، تعداد تلفات 19435 (درون‌شهری 4759 و برون‌شهری 13372) و 381484 نفر مصدوم بوده.
  • 8) تصادفات رانندگی پس از بیماری‌های قلبی و سرطان، به عنوان سومین عامل مرگ‌ومیر در کشور شناخته می‌شود و سالانه حدود ۷% از تولید ناخالص داخلی را به خود اختصاص می‌دهد. علل این بحران چندوجهی است: عامل انسانی مانند سرعت غیرمجاز، سبقت غیرمجاز، خستگی و عدم توجه به جلو (اغلب به دلیل استفاده از تلفن همراه)، جاده نامناسب و خودرو ناایمن.
  • 9) از ۲۴۰,۰۰۰ کیلومتر راه، هنوز ۳۳۹۲ نقطه حادثه‌خیز باقیست و 63% تصادفات در ۳۰ کیلومتری خارج از شهرها رخ می‌دهد.
  • 10) ایران از دهه 80 استفاده از دوربین‌های ثبت تخلف را آغاز کرد. این دوربین‌ها عمدتاً در آزادراه‌های اصلی و نقاط حادثه‌خیز متمرکز شده‌اند. با این حال، روند آمار تلفات نشان می‌دهد که این سیستم به تنهایی کافی نبوده است. پس از یک دهه کاهش نسبی (تا حدود ۱۶,۰۰۰ فوتی در سال)، آمار دوباره صعودی شده و در سالهای اخیر به حدود 20 هزارنفر افزایش یافته است.
  • 11) در سطح کشور تنها ۶۰۰۰ دوربین ثبت تخلفات داریم که ۵۰% از آنها فعال هستند، در پایتخت نیز ۳۰% از دوربین‌ها فعالند.
  • 12) از دهه ۱۹۶۰ با اختراع اولین دوربین ثبت سرعت در هلند و گسترش جهانی آن از دهه ۱۹۹۰، سیستم نظارت ترافیکی متحول شد. امروزه ترکیبی از دوربین‌های ثابت، سیار و گزارش‌های مردمی، پایه‌های نظارت ترافیکی را تشکیل می‌دهند. پیش از ظهور دوربین‌های پیشرفته، کنترل تخلفات رانندگی عمدتاً بر عهده افسران پلیس و گزارش‌های مردمی بود. اکنون، گزارش‌های مردمی با ارائه مدارک تصویری از طریق دوربین داشبورد (DashCam) و موبایل تقویت شده‌اند. بریتانیا با ایجاد سامانه‌های رسمی دریافت گزارش پیشگام این عرصه شده‌، این سیستم‌ها نقاط کور دوربین‌ها را پوشش داده و اثر بازدارندگی روانی ایجاد نموده‌اند.
  • 13) از نظر آمار و سهم گزارش‌های مردمی، برآوردها نشان می‌دهد بریتانیا با حدود 80% جریمه‌های "عبور از خط عابر" پیشتاز است. پس از آن هلند با ده‌ها هزار گزارش سالانه و آلمان با سیستم پرداخت پاداش نقدی محدود (۵-۲۵ یورو) در جایگاه بعدی قرار دارند. با این وجود، حتی در پیشرفته‌ترین کشورها، بیش از 80% جریمه‌ها از طریق دوربین‌ها و افسران پلیس صادر می‌شود.
  • 14) در مورد پاداش گزارشگران، اکثر کشورهای اروپایی مانند بریتانیا، هلند و اتریش از پرداخت پاداش نقدی خودداری می‌کنند و انگیزه اصلی را مسئولیت اجتماعی و ایمنی جمعی می‌دانند، تنها استثناها شامل آلمان در برخی ایالت‌ها و چین هستند.
  • 15) گزارش‌های مردمی از تخلفات از جمله با (DashCam) می‌توانند به عنوان یک مکمل قدرتمند برای دوربین‌ها عمل کنند.
  • تجربه اتحادیه اروپا در کاهش 71 درصدی تلفات جاده‌ای طی 32 سال و ابربحرانی بودن این موضوع برای جامعه و اقتصاد ما که 7% درآمد ناخالص برآورد میگردد (تین 98110)، ضرورت بررسی تجربیات کشورهای موفق و یافتن راهکارهای دیگر را میافزاید. اولویت‌بندی و کاهش هزینه‌‌نگهداری جاده‌ها، انتخاب استانداردهای بهینه خودرو و بکارگیری هوش‌مصنوعی را نبایدفراموش نمود.