با توجه به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل سازمان پزشکی قانونی کشور، آمار نهایی کشته شدگان در تصادفات سال ۹۶ اعلام شد. در سال 1396، بیش از 16 هزار نفر در حوادث رانندگی ترافیکی کشته شده‌اند. این تعداد نسبت به سال قبل از آن نزدیک 2 درصد افزایش یافته است. بیشترین کاهش مربوط به ماه فروردین با حدود 13 درصد و بیشترین افزایش مربوط به ماه بهمن با حدود 19 درصد بوده است.
نرخ بالای تصادفات ایران نه تنها یکی از دغدغه های مسئولان نظام بویژه مقام معظم رهبری است (در مراسم دانشآموختگی دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی در تاریخ 26/6/96 مبنی بر اینکه " کاری کنیم که مردم عزیز ما این بخش حادثه خیز و تلخ و دردناک را در زندگی خود نداشته باشند") بلکه یکی از عوامل هزینه‌های مهم اقتصادی است که در غالب هزینه های درمانی و از کار افتادگی خود نمایی می کند. در دو دهه اخیر نرخ تلفات که به مرز بحرانی رسیده بود با تدابیر مدیران مربوطه کاهش یافت ولی همچنان با متوسط سایر کشورها فاصله زیادی وجود دارد که اگر فقط به مقایسه آمار تلفات ایران و ترکیه بپردازیم میتوانیم شدت این بحران نگران کننده را بهتر درک نماییم.
برای کاهش نرخ تلفات و سایر آثار و هزینه‌های جانبی حمل و نقل رویکردهای مختلفی در جهان اتخاذ شده که از جمله نظریه ایجاد تنگنا و محدودیت برای استفاده کنندگان از وسایل نقلیه شخصی می‌باشد، نمونه آن در شهر لندن از سالها پیش سبب عدم تغییر بافت شهری و فقدان بزرگراه در بخش مرکزی لندن می باشد که با وجود شبکه قوی مترو و دسترسی بسیار مناسب است و توانسته نیاز روزمره این شهر پرجمعیت را تامین نماید. با این رویکرد خیابانها تعریض نمی‌شوند، با تمهیداتی مانند خطوط ویژه یا پیاده راه، ظرفیت آنها کاهش می یابند و برای توقف و پارکینگ خودرو محدودیت و موانعی ایجاد می‌گردد.
زمان اعمال این رویکرد در شهرها اهمیت زیادی دارد و چنانچه در انجام آن تعجیل گردد نتایج معکوس یا نامطلوب خواهد شد که مشکلات تصادفات و تلفات مربوطه و رفتارهای ترافیکی خشن و عجولانه از آن جمله می‌باشد.
در حمل و نقل برون شهری نیز می‌توان از این نظریه برای سوق دادن مسافران به استفاده از وسایل عمومی مانند قطار، اتوبوس و هواپیما استفاده نمود ولی مجدداً با این مقدمه که زیرساخت بخشهای مذکور در بخش ریلی و ... با دسترسی مناسب برای همه فراهم باشد.
یک نمونه این رویکرد و نظریه که در مسیر تهران مازندران سالهای متمادی بکار رفته در روز ولادت حضرت حجت عج یعنی 11 اردیبهشت 97 مجدداً مشاهده گردید، در مسیر رفت این مسیر از چند کیلومتری امامزاده هاشم صف چندین هزار خودروها شکل گرفت که بیش از یک ساعت عبور از آن به درازا کشید و این درحالی بود که چندین سال پیش تونلی از زیر امامزاده هاشم به طول حدود چهار کیلومتر و با صرف صدها میلیارد تومان احداث شده که می‌تواند برای خودروهای مسیر بازگشت از شمل به تهران استفاده شود و حداقل این بخش محدوده امامزاده هاشم یکطرفه شود.
هرچند ظاهر این موضوع که حداقل موجب خستگی رانندگان و افزایش احتمال تصادفات می گردد ساده است و رابطه مستقیمی با نرخ حوادث دارد لکن عامل تشدید کننده پدیده مذکور این است که حل نشدن موضوع فوق و بی توجهی به مشکلات مسافرین سبب عصبانیت رانندگان می گردد و خود عامل درگیری ذهنی افراد مطلع از امکانات در دسترس خواهد بود.
شاید تصمیم سال گذشته برای کاهش حداکثر سرعت مجاز آزادراهها از 120 به 110 در نگاه نخست می توانست موجب کاهش شدت تصادف و نتیجتا کاهش تلفات گردد ولی به نظر می رسد در این تصمیم موضوع تاثیر این اقدام بر افزایش خستگی رانندگان بویژه در مسیرهای طولانی با دقت مورد ارزیابی قرار نگرفته است.
لینک کانال ویدئویی در آپارات : https://www.aparat.com/
لینک گروه واتس اپ : https://chat.whatsapp.com/5gXUUYU2vYG8nRtC64ZyMb
